κινδυνεύει η ζωή

Μια πυκνοκατοικημένη γυναίκα ζούσε ολομόναχη στο ψηλό άδειο σπίτι. Όλες οι ταπεινώσεις των ανθρώπων, όλες τους οι διαμαρτυρίες, κρυφές και φανερές, εισβάλλανε μέσα της ανάκατες και αταξινόμητες. Αδικημένοι, φονιάδες, επαναστάτες, φτηνές πουτάνες, τρομοκράτες, γέροι, έρημοι, εγκαταλειμμένοι, προδομένοι ιδεολόγοι, όλοι ζούσανε μέσα της φυλακισμένοι, μαζί οι φτυσιές, οι κατάρες τους, σπαρακτικές επικλήσεις, μάταιες ταπεινώσεις, άγρια βογκητά, βουβά αφανέρωτα δάκρυα, όλα στριμώχνονταν μέσα της ανερώτηχτα. Χωρίς άμυνα η ίδια, πιο έρημη κι από την έρημο, θύμιζε όσο γερνούσε κορμό δέντρου.
Όχι όποιου δέντρου. Μα εκείνου που προσδιορίζει την πλατεία κάθε χωριού. Στον κορμό του γράφεται η ιστορία.

ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ, απόσπασμα από το "ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ:ΠΟΡΝΗ"