Σώπασε αγάπη μου...

Προτού μιλάς κάνε μου μια χάρη.

Αναγνώριζε τουλάχιστον ότι αυτό που βλέπεις αποτελεί μόνο τη κορυφή ενός παγόβουνου.

Όλο το υπόλοιπο θα παραμείνει θαμμένο μέχρις ότου αποφασίσεις να βουτήξεις στα βαθιά.

Η εποχή της ενηλικίωσης αργεί ακόμα...

Θα ωριμάσω όταν πάψω να κατηγορώ εσένα.

Κι όταν ύστερα με συγχωρέσω για όσα πήγανε στραβά.

όταν πάψω να κοιτάω στον καθρέφτη για να με βρω.

κι όταν επιτέλους καταφέρω να σε κοιτάω βλέποντας εσένα κι όχι όσα θα θελα να γίνεις.

όταν καταλάβω ότι η ποίηση σ' αυτόν τον κόσμο έχει πεθάνει

κι αν κάπου κάπου τη συναντάμε είναι για να κρατάει εμάς ζωντανούς...

Simple as it is...

έτσι από καπρίτσιο ό,τι μαύρο θα το βάφω τώρα κόκκινο.

Συγγνώμη

ναι, είναι άδικο το ξέρω..να περιμένω να γίνεις ο πατέρας που ποτέ δεν είχα...

εγώ φταίω...ίσως πρέπει να στο πω,ίσως να μην πρέπει πια...

requested not to leave your ashes here

(vanishing in the air from the early first moment...)
..και πάλι έφυγες...φυσώντας τον καπνό από το τσιγάρο σου...περνώντας ανάμεσα μου...

never the same

You know that i could use somebody.

someone like you.

BUT I DONT.

i hope its gonna make you notice.

Να θυμάσαι.

http://www.youtube.com/watch?v=oWsEjI_4B5w&feature=related

Για τις νεράιδες με τσακισμένα φτερά που κρύβουμε όλοι μέσα μας.

Για τα χαμόγελα που ξέρουν γιατί γεννήθηκαν και γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν.

Για τα όνειρα που αγάπησαν αυτό που είναι.

Για σένα.