Το κύμα που πέρασε μόλις, σε κατάπιε.
Ο αέρας που σήκωσε δεν ήταν απλό βοριαδάκι,σε αναποδογύρισε.
Σου είχα πει να προσέχεις τα σημάδια του καιρού,
αυτός δεν αστειεύεται...
Όταν σ'έβλεπα στα όνειρα μου,
τα πάντα σου ήταν τυλιγμένα με σαντιγί.
Καπρίτσιο μου ό,τι αγαπώ να το κάνω να μοιάζει παραμύθι.
Καπρίτσιο μου στα παραμύθια να μη πιστεύω σε δράκους.
Ώσπου...
Ο άνεμος φάνηκε πιο δυνατός από το χάρτινο περίβλημα σου.
Τα τίναξε όλα από πάνω μου.
Μ' άφησε με ελάχιστα. Αυτά που κρίνει απαραίτητα.
Τώρα η σαντιγί σου έχει ένα άρωμα κανέλας
κι εγώ θα νιώθω για πάντα πως περπατάω στην άμμο του νησιού που σε γκρέμισε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου