Οι νύχτες μου είναι πιο όμορφες από τις μέρες σας

"Στη μνήμη των αρχαίων μυγών, των κατεστραμμένων βατράχων, των καμμένων στη φωλιά τους σφιγγών, στη μνήμη εκείνων των πουλιών που τραγουδούσαν τις νύχτες στο βάθος της αϋπνίας-οι αισιόδοξοι των ωραίων ημερών ας ψοφήσουν, ας ψοφήσουν για τη χυδαιότητα τους, στη μνήμη του θροΐσματος των ψηλών δέντρων κάτω απ' τη βροχή, στη μνήμη των τσουκνίδων που γέρνουν τα άσπρα τους κεφάλια πάνω στους τάφους των φτωχών γάτων, κλεισμένων σε κουτιά από μπισκότα, στη μνήμη της Μαρίας που είχε το μπακάλικο, στη μνήμη της κάλπικης Ανν-Κλαρίς, στη μνήμη εκείνου του βρωμιάρη, του θείου Εντουάρ, στη μνήμη των συζυγικών σεντονιών που στεγνώνουν απλωμένα στον αέρα της εξοχής, στη μνήμη των αναποδογυρισμένων ποτηριών, των γεμάτων σταχτοδοχείων και της κομπρέσας που το πρωί βρισκόταν πεταμένη στο σβηστό τζάκι του σαλονιού, στη μνήμη των φεγγαριών του οικοτροφείου, στη μνήμη των νεροκολόκυθων και των νυχτερινών δραπετεύσεων στο βρεγμένο χώμα, στη μνήμη των ύπνων που τους διακόπτουν λυγμοί και προσευχές, στη μνήμη όλων αυτών που στη διάρκεια της μακρόχρονης, ατέλειωτης αναβολής δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μόνο ψέμα και χλωμή επανάληψη, ως την αποκάλυψη αυτής της ύπαρξης, αυτής της γυναίκας, της απόλυτης, θερμής, όμορφης, συγκινητικής, ικανής να δώσει τα πάντα-με το κεφάλι ακουμπισμένο στην κοιλιά της Μπλανς, κρατώντας την πίπα του, κλαίγοντας και γελώντας, σήκωνε το ποτήρι του."

Απόσπασμα από το βιβλίο "Οι νύχτες μου είναι πιο όμορφες από τις μέρες σας" της Raphaele Billetdoux..για το χρονικό ενός έρωτα..έτσι όπως θα ήθελε να είναι..έτσι όπως θα ήθελε να μετατρέπει τις νύχτες σε μέρες..κι αυτές σε άπειρο..