...Να βυθίζεσαι στον εαυτό σου και, ώρες ολόκληρες, να μην ανταμώνεις εκεί κανέναν-αυτός πρέπει να ναι ο ανώτερος του καθενός στόχος. Να σαι μοναχός-όπως ήσουν μοναχός στα παιδικά σου χρόνια, όταν οι μεγάλοι πηγαινόρχονταν, μπερδεμένοι σε πράματα, που σου φαίνονταν σοβαρά και σπουδαία μόνο και μόνο επειδή αυτοί ήταν τόσο πολύ απασχολημένοι μαζί τους κι επειδή εσύ δεν καταλάβαινες τίποτα απ' ό,τι έκαναν.
Κι έρχεται μια μέρα, που νιώθεις πως οι ασχολίες τους είναι κακομοίρικες, τα επαγγέλματα τους κοκαλωμένα και χωρίς πια δεσμούς με τη ζωή...Γιατί, τότε, να μην εξακολουθήσεις να τα βλέπεις όπως το παιδί, σαν κάτι ξένο, απ' τα βάθη του δικού σου του κόσμου, απ' την απεραντοσύνη της μοναξιάς σου, που είναι αυτή δουλειά και θέση και επάγγελμα; Γιατί θες να ανταλλάξεις το σοφό "δεν-καταλαβαίνω" του παιδιού, με τον αγώνα και την περιφροσύνη, μια και "δεν-καταλαβαίνω" θα πει "είμαι μονάχος", ενώ "αγωνίζομαι και περιφρονώ" θα πει "παίρνω μέρος σε κείνα ίσα ίσα τα πράματα που θέλω, μ' αυτόν τον τρόπο να τα κρατήσω μακριά μου";
ΓΡΑΜΜΑΤΑ Σ'ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΤΗ
RAINER MARIA RILKE
* http://www.youtube.com/watch?v=YREZSGrj6XY (Γητεμένο παιδί-Active Member) *
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου